Bułki rustykalne według przepisu J. Hamelmana. Ciasto po wstępnej fermentacji nie jest formowane, dlatego przypomina ciasto na ciabatę. Urok tych bułeczek jest w tym, że każda z nich ma inny kształt. Podobno recepturę opracował profesor Raymond Calvel, światowej sławy ekspert w dziedzinie francuskiego pieczywa.

Składniki na zaczyn poolish:

• 345 g mąki chlebowej typ 750
• 345 g wody
• 1/8 łyżeczki drożdży instant

Drożdże łączymy z wodą, dodajemy mąkę i mieszamy do osiągnięcia gładkiego ciasta. Miskę przykrywamy folią i odstawiamy w temp. pokojowej na 10-12 godz.

Składniki na ciasto właściwe:

• 355 g mąki chlebowej typ 750 lub innej jasnej
• zaczyn poolish – całość
• 135 g wody
• 15 g soli
• 4 g drożdży instant

Podczas wyrabiania stosujemy technikę autolizy. Do misy miksera wkładamy wszystkie składniki na ciasto właściwe oprócz soli i drożdży. Mieszamy na pierwszej prędkości miksera tylko do połączenia się składników. Przykrywamy miskę folią i odstawiamy na 20-30 minut. Po tym czasie dodajemy drożdże i sól i powtórnie mieszamy na drugiej prędkości około 6-8 minut. Ciasto powinno być elastyczne i niezbyt luźne.

Podczas wstępnej fermentacji, składamy* ciasto dwukrotnie. Pierwszy raz po 25 minutach od rozpoczęcia fermentacji i ponownie po 50 minutach.

* Ciasto składamy nie wyjmując go z miski. Zwilżonymi dłońmi naciągamy każdy bok ciasta do góry i nakładamy na środek jak kopertę, przykrywamy folią.

Wyrośnięte ciasto delikatnie przekładamy na blat obficie posypany mąką. Formujemy prostokąt, który dzielimy na mniejsze prostokąty, kwadraty lub trójkąty. Przykrywamy ściereczką i zostawiamy jeszcze na 20-25 minut. Z ciastem obchodzimy się ostrożnie aby nie zniszczyć pęcherzyków powietrza znajdujących się w środku.

W tym czasie nagrzewamy piekarnik do 220ºC (z blaszką w środku) i zaparowujemy go. Wyrośnięte bułeczki ostrożnie przenosimy na blaszkę znajdującą się w piekarniku i pieczemy około 15 min. Po upieczeniu studzimy na kratce.

Bułki rustykalne na blogach:

Połączenie tostów z kimchi zaskakuje smakiem. Wg moich najbliższych -  połączenie bardzo ciekawe i godne zjedzenia:-) I w sumie można podać o każdej porze dnia. Myślę, że taka wersja kanapek wejdzie na stałe do naszego repertuaru kulinarnego. Właśnie będę nastawiać kolejną porcję kimchi.

• 2 kromki ulubionego chleba lub bułka
• kimchi (klik)
• ser cheddar

Większość ludzi kojarzą Włochy z pizzą oraz makaronem. I faktycznie są to ulubione dania Włochów, jednak kraj ten słynie również z innych wyrobów. A są nimi oryginalne i bardzo dobre słodycze. Dla Włochów wspólne spożywanie posiłków w większym gronie to bardzo ważny element codziennego życia. Dodatkowo każdy posiłek zakończony jest prawdziwą ucztą smaków, jaką potrafią dostarczyć najlepsze słodycze. Czym zatem wyróżniają się włoskie słodkości?

1. Włoska czekolada 
2. Najlepsze składniki 
3. Nadziewane słodkości

Włoska czekolada 

Czasy, kiedy w Polsce dostępny był jedynie wyrób czekoladopodobny, na szczęście bezpowrotnie minęły. Dziś w sklepach stacjonarnych oraz internecie można dostać smakołyki z każdego, nawet najbardziej oddalonego zakątka świata. Aby rozpieścić niesamowitym smakiem swoich Klientów, włoskie słodycze w spizarnia.schroniskosmakow.pl są w zasięgu ręki każdego. Czekoladę do Włoch przywieźli konkwistadorzy kilkaset lat temu. Na początku jej smak był zupełnie inny. Dzisiaj produkcja czekolady opiera się na tradycyjnych recepturach, jednak wykorzystuje się w całym procesie nowoczesne metody. Dla Włochów czekolada jest niezwykle ważna, o czym świadczą przede wszystkim liczne festiwale poświęcone temu smakołykowi. W każdym regionie odbywa się ich conajmniej kilka w roku.  Włosi zajadają się słodkościami, popijając przy tym mocne espresso lub delikatne cappucciono. Włoskie smakołyki cieszą się coraz większą popularnością w Polsce. Stanowi element luksusu na każdej kolacji. Jednak nie trzeba wydawać dużej ilości pieniędzy, aby kupić sobie tabliczkę włoskiej czekolady. Słodkości są do kupienia w przystępnych cenach, dzięki czemu każdy może sobie pozwolić na chwilę przyjemności. 

Najlepsze składniki 

W czym zatem tkwi sekret włoskiej czekolady? Przede wszystkim w doskonale wyselekcjonowanych składnikach. Każdy element wykorzystywany przy przygotowaniu słodyczy musi spełniać najważniejsze wymogi, jakie stawia przed cukiernikami włoski odpowiednik sanepidu. Włoskie cukiernie używają najlepszych składników, często przywiezionych z różnych stron świata. Włosi kochają tradycję, zwłaszcza przy przyrządzaniu posiłków. Tak też jest w przypadku produkcji słodyczy. Dlatego niektóre słodycze są przygotowywane w słonecznej Italii od kilkuset lat. Cukiernie dbają, aby smak słodyczy naprawdę pieścił podniebienie. Warto zwrócić uwagę nie tylko na czekoladki, lecz również na słynne babki Panettone. do ich produkcji używa się zdrowego cukru trzcinowego oraz najlepszych, świeżych jaj. Dodatkowo najlepsze wyroby są pozbawione oleju palmowego, który pozyskiwany jest w bardzo nieetyczny sposób, niszczący przyrodę. 

Nadziewane słodkości

Włosi uwielbiają nadziewane słodycze. Dziś także i Polacy mogą rozkoszować się tymi przysmakami. Włoskie słodycze dostępne są z różnym nadzieniem, dzięki czemu każdy smakosz znajdzie nadzienie idealne. Warto spróbować słodyczy migdałowych, pistacjowych czy przepysznych wiśni w czekoladzie. Dodatkowo włosi produkują bardzo dużo elementów do własnoręcznej produkcji przysmaków. Dostępne są między innymi biszkopty, kremy orzechowe, które sprawdzą się do przełożenia tortu. Obok takiego przysmaku nikt nie będzie mógł przejść obojętnie. A co w tym wszystkim ze zdrową dietą? Każde słodycze należy jeść z umiarem. Dotyczy to także włoskich przysmaków. Warto je kupować przede wszystkim na prezent dla ukochanej osoby lub przyjaciół. Sprawdzą się jako podarunku na urodziny, Boże Narodzenie, rocznicę śluby czy jako prezent dla znajomych z pracy. Włoskie słodycze to uczta dla każdego podniebienia. 

Pierwszy wpis Nowego Roku wypadałoby zacząć zdrowym przepisem:-) Uwielbiamy wszelakie kiszonki. Oprócz wartości prozdrowotnych dla nas  również  mają walory smakowe. Kimchi  chodziło za mną od dawna, tylko nie mogłam zdobyć papryki koreańskiej gochugaru, która jest niezbędna do jej przygotowania.  Mój chrześniak mi sprezentował całe kilo, więc mam zapas w razie czego:-) Powiem Wam, że kimchi ma moc!

Składniki:

• 2 kapusty pekińskie (około 3 kg),
• 1 biała rzodkiew
• 1 marchew
• 1 główka czosnku
• 1 średni por
• pęczek szczypioru
• 3 łyżki posiekanego świeżego imbiru
• 1 cebula
• 0,5 szkl mąki ryżowej lub mąki z ryżu kleistego
• 3/4 szkl papryki gochugaru (dałam 1/2)
• 3/4 szkl sosu rybnego
• 3/4 szkl soli morskiej
• 3 szkl wody
• 1/4 szkl cukru

Kapustę pokroić w drobne kawałki (przekroić na pół wzdłuż , jeszcze raz na pół i dopiero na drobno). Zalać zimną wodą, odcedzić i taką mokrą posolić. Pozostawić ją z solą około 1,5 h. W międzyczasie przemieszać ją ze 2 razy. W tym czasie kroimy na drobno wszystkie warzywa. Cebulę, szczypiorek, por i czosnek posiekane drobniutko, a marchew, rzodkiew w słupki. Ugotować na wodzie kleik ryżowy. Do 3 szklanek zimnej wody dodać mąkę ryżową. Gotować do zgęstnienia, rozetrzeć , żeby nie byo żadnych grudek. Gdy kleik zgęstnieje dodać cukier i odstawić chwilę do przestudzenia. Dodać paprykę gochugaru i sos rybny. Dodać wszystkie pokrojone warzywa. Dobrze wymieszać. Odcedzić kapustę z soli. Przepłukać dobrze wodą bieżącą.  Po odcieknięciu wymieszać wszystko razem. Najlepiej mieszać składniki rękoma w rękawicach gumowych. Przełożyć kimchi do słoików, ale nie do pełna, bo kiszonka będzie pracować. Zostawić na jeden dzień w kuchni, a potem schować do lodówki. Może stać kilka tygodni.

 

Rok Koziorożca  (czyli mój) właśnie się kończy.  Był to rok bardzo trudny - pandemia, lockdown i towarzyszące temu negatywne emocje, ale dla bloga to był dobry czas. To na nim się  głównie skupiłam i postawiłam na jego rozwój. Mam nadzieję, że zmiany przypadły Wam do gustu:-)

Smaki korzenne w grudniu królują. Rozgrzewają, przywołują wspomnienia i symbolizują świąteczny zapach. Bez pierników i towarzyszących im aromatów nie ma Bożego Narodzenia. Gdy w rozmowie z Olą z zaprzyjaźnionego bloga Cztery Fajery padło słowo syrop piernikowy - to wiedziałam, że muszę go przygotować. Podzieliła się ze mną przepisem, który Wam teraz serwuję. Prawdziwa kompozycja aromatów. Polecam jako dodatek do kawy lub herbaty:-)

To taki chleb codzienny. Na pewno u mnie znajdzie się na świątecznym stole.

Składniki na 1 bochenek:

• • Mąka Uniwersalna typ 480: 350 g
• • Mąka Pełnoziarnista typ 1850:150 g
• • kefir: 500 ml
• • sól: 10 g (2 łyżeczki)
• • drożdże: 5 g

Przygotowanie:

Do miski wlać kefir i dodać drożdże. Mieszać do momentu rozpuszczenia się drożdży. Dodać obie mąki oraz sól. Wszystko wymieszać, tylko do połączenia się składników, przykryć miskę talerzem i pozostawić na 8 godzin.

Po 8 godzinach: stolnicę oprószyć mąką uniwersalną. Miskę z wyrośniętym ciastem obrócić o 180 stopni i pozwolić, aby ciasto samo wypadło z miski. Resztę ciasta, które ewentualnie pozostanie w misce, wyjąć przy pomocy łyżki.

Złożyć brzegi ciasta do środka, starając się, aby surowa mąka nie dostała się do środka. Uformować okrągły bochenek. 

Tak przygotowany bochenek umieścić na papierze do pieczenia, a następnie wszystko włożyć do półmiska/ miski/ koszyka do wyrastania chleba. Przykryć talerzem/ ręcznikiem i pozostawić na 45 minut.

Nastawić piekarnik na 230 stopni, bez termoobiegu. W środku pozostawić 1 blaszkę z wyposażenia piekarnika. Kiedy piekarnik osiągnie wskazaną temperaturę, wyjąć z niego gorącą blaszkę i położyć na niej chleb wraz z papierem do pieczenia. Wykonać nacięcia na wierzchu bochenka. Umieścić chleb na środkowej półce piekarnika. 

Pieczenie: 15 minut- 230 stopni, 30 minut- 200 stopni.

Po tym czasie chleb wyjąć z piekarnika i pozostawić na kratce do całkowitego wystudzenia.

Czebureki - pierogi smażone, wywodzą się z kuchni tatarskiej, ale zostały zaadoptowane przez wiele nacji. Pamiętam je z pobytu na Ukrainie. Zajadaliśmy się nimi z wielkim apetytem. Również tradycja ich robienia jest szerzona w Polsce, na Podlasiu. 

Ogromnym plusem ich przygotowania jest fakt, że wystarczy jeden lub dwa na osobę. Więcej nikt nie jest w stanie zjeść... To znacznie poprawia procedurę ich zrobienia. Nie trzeba lepić ogromnej ilości pierogów, co w przypadku mojej rodziny jest oczywiste;-) Warto  je zrobić. Mam nadzieję, że również Wam przypadną do gustu.

 Przepis zaczerpnięty ze strony konkursowej Basi, w którym brałam udział.

Składniki:

 ciasto:

• 500 g mąki pszennej  typ 500 (u mnie poznańska),
• 4 łyżki oleju rzepakowego,
• 250 ml gorącej wody,
• 1 łyżeczka soli,

farsz:

• 200 g mielonej wołowiny,
• 200 g mielonej wieprzowiny,
• 1 cebula posiekana,
  
• pęczek szczypiorku posiekany,
• sól, pieprz do smaku,
• woda (opcjonalnie do rozluźnienia mięsa),

+ olej do smażenia

Przygotowanie:

Z podanych składników wyrobić ciasto (ja robię zawsze w mikserze z hakiem). Odstawić na chwilę. Połączyć wszystkie składniki farszu, doprawić. Ewentualnie podlać odrobiną wody. Dobrze wyrobić.  Ciasto podzielić na około 15 części. Z każdej formować kuleczki i następnie je rozwałkowywać na okręgi o średnicy 15 cm. Kłaść na połówce farsz i zlepiać w pieroga. Można se pomóc dociskając widelcem. Smażyć na rozgrzanym oleju do zrumienienia. Można smażyć w dwojaki sposób: na głębokim tłuszczu lub płytkim z dwóch stron. Podawać z ulubionym sosem (u nas był to sos z połączenia jogurtu naturalnego ze śmietaną, doprawiony solą i czosnkiem).